Afyon Giresunlular Şehitliği

Her şey arkadaşımın sana bir Afyon ısmarlayayım mı demesiyle başladı. Ben de???? nasıl yani, Afyon derken dememe kalmadan derneğimizin Afyon'a 30 ağustos münasebetiyle gezisi var. Siz de gelir misiniz demesiyle açıklığa kavuştu. :) Böylece 30 Ağustos Zafer Bayramında Afyon yollarına düştük. Şehitlerimizi anmak ve onlara şükranlarımızı sunmak için. Her gezi de olduğu gibi bu gezide de her şey birden bire oldu yani :)

Aslında biz yola çıkmadan önce Afyon'da nerelere gidilir diye googleden bakmıştık. Çünkü gitmişken oraları da görürüz diye umut etmiştik. Gezi planından bihaber olarak en azından Afyon'un simgesi olan Karahisar Kalesi'ni ya da camilerini ve tabiki Zafer Tepeyi görürürüz diye safiyane düşündük. Maalesef evdeki hesap çarşıya uymadı ve sadece uzaktan bakmakla yetindik oralara. Zaten Afyon'a vardığımızda gezi planı netleşti. Bazı konularda-ki bunlara değineceğim yazının içerisinde- eleştiriye açık olsa da çok vefalı bir hikayenin baş kahramanı ile tanışma fırsatı bulduk.

Önce kahraman askerimizi tanıtmak isterim: Giresunlu Ahmet Halis Asal. Ahmet dedemiz Kurtuluş Savaşındayken Afyon'da savaşan kahramanlarımızdan biri. Arkadaşlarına su almak için birliğinden ayrılıyor ve döndüğünde 14 arkadaşının şehit olduğunu görüyor. Şehitlerimize son görevlerini alel acele yapıp savaşa devam ediyorlar. Savaş bitip memleketine dönüyor ama 14 hemşehrisinin şehit olmasını hiç unutamıyor. 1964 yılında Afyon'a tekrar geliyor ve ilgililerle görüşerek burada Giresunlular Şehitliği yapılmasını istiyor. Şehitlerin gömüldüğü yerleri tespit edip inşaatında da bizzat çalışıyor. ( Bana orda anlatılan hikaye bu. Ama başka kaynaklarda farklı anlatımlarda var. ) 30 Ağustos'ta da Ahmet dedenin hemşerileri onları yalnız bırakmıyor.

Şehitlikte Ahmet dedenin hayatını anlatan fotoğraflarla oluşturulmuş mini bir müze var. Çanakkale'de yazan Dur yolcu.. ile başlayan toprağa yazılmış şiirin Giresunlulara uyarlanmış yazı versiyonu da mevcut. Savaş günlerini anlamak adına çadırlar kurulmuş ve askerin o zamandaki karavanasının bir örneği konulmuştu. Hatta ikram olarak bu karavana da verildi. Hikayemiz tam bir vefa örneği. Giresunluların da bu şehitliği her yıl ziyaret ederek sahip çıkması da  ayrı bir vefa örneği.

Gezide her şey düşünülmüştü. Kahvaltıdan akşam yemeğine ikramda sınır yoktu. Tören Karadeniz Tvden de canlı olarak verildi. Dualar okundu, meşaleler yakıldı. 1500 kişiyi bir araya getiren organizasyon sahibi Giresunlular Fedarasyonunu kutluyorum.
Şehitlerimizi tekrar anarak şükranlarımı sunuyorum.
Ruhları şad olsun!

Ama diyerek de birkaç cümle yazmak istiyorum:

-Afyon'a kadar gidip de Zafer Tepe'ye uğramadan dönmek gerçekten üzücüydü. Sanki diğer şehitlerimize haksızlık etmiş gibi hissettim :(

-Askerin bir günlük karavanasını ibret olsun diye vermek güzel fikir ama bunu katılımcıların bilmemesi tamamen bir organizasyon hatasıydı. Afyon'a gidiyoruz ama niye gidiyoruz? Tanıştığım bir sürü okumuş kültürlü insan vardı orada. Gönüllü olarak rehberlik yapılamaz mıydı? Alt tarafı otobüslerde birkaç kelam edeceklerdi.

-Ve çöpler... Yere atanların kabahati değil 1500 kişi çağırıp yeterli çöp kutusu, temizlik elemanı, tuvalet ayarlamayanların hatası olduğunu düşünüyorum.

-Ve bir öneri: Su şiselerinin kapakları için ayrı bir yer oluşturulup mavi kapak kampanyasına katılınabilir. Tabi bir dahaki yıl..

Eminim yukarıdaki eksikleri ve benim fark edemediğim bir sürü şeyi yetkililer zaten fark etmişlerdir. Bu vatan uğruna savaşıp şehit olan tüm kahramanlarımızın ruhları şad olsun. Allah onlardan razı olsun!